Levens verrijken door museumervaringen

“Ik vond deze tentoonstelling echt een goed idee. Toen ik De Horstenburgh aanmeldde dacht ik wel even wat nou als het echte kunstwerken zijn, maar gelukkig ging het om deze borden. Hier kunnen de mensen goed voor gaan staan en alles bekijken. Ik heb niet echt een favoriet werk, ze hebben allemaal wel wat en een eigen verhaal. De museumdocent die kwam deed het heel goed, zij betrok de bewoners bij het verhaal. Met de tekenopdracht zette ze de mensen aan het werk, daardoor worden ze er nog meer bij betrokken en hoeven ze niet alleen te luisteren.”

“Het is heel leuk dat die kunstwerken er zijn. Ik vind ze niet allemaal even mooi, maar het is wel fijn dat ze er zijn. Dan verandert er weer eens wat. Je zit altijd in je hokkie en dan is er nu weer eens wat anders. Als je wat ouder wordt, heb je niet altijd zin om met een activiteit mee te doen, maar het is goed dat ze het organiseren. Ik ben jaren terug, ik ben al meer dan 100 dus dat kan ik zeggen, naar een museum geweest met een bus, ik geloof in Haarlem. Je bent dan een hele middag op sjouw en dat wordt nu voor mij toch te veel dus dat zou ik nu niet meer doen.”

‘Ik zit zelf niet zo in de kunst, maar mijn schoonzoon is beeldend kunstenaar. Ik vind het wel goed dat die kunstwerken hier nu zijn, want dan verandert er weer eens wat. Dit kunstwerk sprak mij aan om dat het er zo Frans uitziet en daar ben ik vroeger weleens geweest. Ik ben toen een dagje met de bus naar Frankrijk gegaan en toen hebben we ook Parijs bezocht. Daar moest ik gelijk aan denken toen ik dit schilderij zag. Het brengt herinneringen boven.’

“We hebben veel reacties gekregen op de kunstwerken, ook van het personeel. Eigenlijk vond iedereen het leuk dat ze er waren. Er was zelfs een schoonmaakster die een van de flyers gebruikt heeft om haar kar mee te versieren. Het is ook leuk dat de bewoners met hun familie naar de kunstwerken konden gaan. Dan hebben ze iets om samen te bekijken en dan hebben ze gelijk weer extra gespreksstof. Als we dit één keer per jaar zouden kunnen herhalen, zouden we dat heel leuk vinden. Ook het bezoek van de museumdocent was een succes. Ze moesten tijdens de lezing een tekening maken van een boom. Een dame die niet zo’n goed geheugen meer heeft had volgens de docent een boom getekend zoals Mondriaan dat deed, daar was ze later nog steeds trots op.”

“Ik vind het hele mooie schilderijen en ik had nog nooit zoiets gezien. Ik ging vroeger nooit naar een museum. Mijn man had een transportbedrijf en ik zorgde voor onze zeven kinderen. Hij had een ongeregeld beroep dus je wist nooit wanneer je tijd had. De museumdocent die langskwam kon mooi over de kunstwerken vertellen. Het was ook heel gezellig om met elkaar te praten. Ik wilde zelf in een bejaardenhuis wonen, want dan heb je altijd mensen om je heen. Thuis zit je toch altijd maar alleen.”

‘Ik houd van kleur en ben gek op bloemen. Het maakt je blij zo’n schilderij. Het is fantastisch dat ze hier te zien zijn. Het leeft want het komt van buiten. Er zijn verschillende kunstwerken te zien, maar ik zou ze niet allemaal thuis willen hebben. Maar die met die bloemen wel, die is echt prachtig ook met die druiven er zo bij. Ik houd van blauw, en er zitten ook blauwe bloemen in de vaas, ik weet alleen niet welke soort bloem het is. Vroeger zong ik in een meezingkoor, dan hielden we concerten in verzorgingshuizen. De mensen vonden dat prachtig en zongen dan ook met ons mee. Nu zit ik zelf in zo’n huis en kan ik zelf soms met zo’n concert meezingen.’

“Ik houd van bloemen en vind vooral die pioenen heel mooi. Het is heel fijn dat wij de gelegenheid krijgen om dit te zien. Het wordt toch wel moeilijker om mee te gaan met een busreis dus het is een uitkomst dat de kunstwerken hiernaar toe komen. Het is leuk dat er na de coronaperiode weer een activiteit is.”